Πριν από κάποια χρόνια, δυο ξαδέρφια μού διηγήθηκαν την παρακάτω ιστορία: Δύο ζευγάρια ανέβαιναν με δύο αυτοκίνητα σε κάποιο ορεινό χωριό της Κρήτης. Ο οδηγός του δεύτερου αυτοκινήτου ένιωσε ένα τίναγμα προς τα εμπρός στο κάθισμά του, που τον έκανε να γείρει μπροστά. Όταν έφτασαν στο χωριό, παρατήρησε μια τρύπα στο προσκέφαλο του καθίσματός του. Λίγο αργότερα, βρήκε τη σφαίρα σφηνωμένη λίγα εκατοστά προτού τον χτυπήσει στο κεφάλι.

Μια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο σού παγώνει το αίμα: «Νεκρός 25χρονος από σφαίρα σε γλέντι γάμου στην Κρήτη», «Ανείπωτη τραγωδία - 35χρονος Χανιώτης σκοτώθηκε από αδέσποτη σφαίρα», «Πώς έπεσε νεκρός ο Κρητικός νονός από μια μπαλωθιά».

Ο τραγικός θάνατος του 11χρονου Μάριου στο Μενίδι και ο τραγικός χαμός του 25χρονου στο κρητικό γλέντι, παρά τις πολιτισμικές διαφορές, έχουν κοινό «απολίτιστο» παρονομαστή: Πυροβολούμε για να γλεντήσουμε, για να γιορτάσουμε, οι μεν Ρομά τη μη προφυλάκιση(!) της ναρκεμπόρισας μάνας οι δε Κρητικοί τον γάμο, το βαφτήσι, τον αρραβώνα.

Οι μεν πρώτοι είναι «γύφτοι», οι δε δεύτεροι «παλικάρια»...

Και το κράτος; Το κράτος του ΣΥΡΙΖΑ χθες το απόγευμα πήγε να δηλώσει υπερήφανο στο Gay Pride, δηλαδή να αντλήσει ψηφαλάκια από μια δεξαμενή ψηφοφόρων που αυτοπροσδιορίζονται και το γλεντούν με τύμπανα και με χρώματα και εκείνη την ώρα δεν ενδιαφέρονται για το αν πληρώνουν 17 φόρους για το ίδιο ακίνητο.

Οι κκ. Καρανίκας, Φίλης και Τσακαλώτος δεν νομίζω ότι θα την έβγαζαν καθαρή αν πήγαιναν να δηλώσουν την υποστήριξή τους σε συγκέντρωση υπερηφάνειας ελευθέρων επαγγελματιών, για παράδειγμα...

Στο Μενίδι, την ίδια ώρα, πετροπόλεμος, φωτιά σε σπίτι, διαμαρτυρία των κατοίκων που μαζεύουν τις σφαίρες από τα μπαλκόνια τους κάθε τρεις και λίγο. Παρατημένες στη μοίρα τους δυτικές συνοικίες, εκεί όπου η ανομία θρέφεται από την ατιμωρησία. Και η ατιμωρησία, όταν μιλάμε για Ρομά, είναι απόρροια του φόβου μην θεωρηθούν το κράτος και οι λειτουργοί του ρατσιστές.

Ο κ. Τόσκας μίλησε για άβατα, εξάλλου έχει βάλει το χεράκι του τα Εξάρχεια να γίνουν άβατο ακόμα και για τους κατοίκους τους: «Η Δυτική Αττική είναι μια εγκαταλειμμένη για χρόνια περιοχή με τεράστια προβλήματα όπου κανένας δεν είχε τολμήσει να πει καν τα προβλήματα, όχι να τολμήσει να λύσει προβλήματα. Εμείς αρχίσαμε και βγαίνουμε και κάνουμε έρευνες. Χθες 200 αστυνομικοί με ειδικές δυνάμεις έκαναν έρευνες. Τέτοιες έρευνες είχαν ξεκινήσει καιρό πιο πριν, όχι με αφορμή μόνο το περιστατικό αυτό. Το θέμα των εγκαταλειμμένων περιοχών δεν είναι μόνο θέμα αστυνομικής αντιμετώπισης. Έχει κοινωνικές προεκτάσεις και προσπαθούμε σε συνεργασία και με άλλα υπουργεία να το δούμε στο σύνολό του. Δεν είναι εύκολη υπόθεση και δεν λύνεται με επιχειρήσεις της μιας μέρας ή μόνο με αστυνομικές δράσεις».

Πατησίων, 2016: Ο Τόσκας απαγορεύει(!) πολύ δημοκρατικά τα Σαββατοκύριακα την κυκλοφορία των τρόλεϊ επειδή οι οργανωμένοι πληρωμένοι «επαναστάτες» στο Πολυτεχνείο τα έκαιγαν κάθε Σάββατο. Και οι οργανωμένοι πληρωμένοι «επαναστάτες» αποφάσισαν να τα καίνε τις Δευτέρες. Αυτή είναι η πολιτική του υπουργού ως προς τα άβατα: περιορίζουμε τον πολίτη και τα δικαιώματά του και αφήνουμε τα «παιδιά» να κάνουν τη δουλειά για την οποία πληρώνονται... Σε τούτη την περίπτωση, μην του την πέσουν οι «αναρχικές» συνιστώσες που στήριξαν την «πρώτη φορά Αριστερά».

Ας δούμε, όμως, και τις «κοινωνικές προεκτάσεις» των άβατων που αναφέρει ο υπουργός, μέσα από ένα άλλο περιστατικό: «Θύμα ληστείας από ανήλικους τσιγγάνους έπεσε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ σε μια γέφυρα στην Θήβα. Με το να πεταχτούν στη μέση του δρόμου, μικρά παιδιά σταμάτησαν, το απόγευμα της περασμένης Κυριακής (σ.σ. 11/4/17), το αυτοκίνητο του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Θηβαίου. Ήταν το πρώτο μέρος του σχεδίου που εφάρμοσαν για πολλοστή φορά.

»''Δέχτηκα μια επίθεση από μικρά ανήλικα τσιγγανόπουλα, με αποτέλεσμα να φρενάρω προκειμένου να μην χτυπήσω κάποιο μικρό. Για κλάσματα δευτερολέπτου, άνοιξαν την πόρτα του συνοδηγού, πήραν την τσάντα μου και το κινητό'' λέει ο ίδιος».

Ο βουλευτής δεν έκανε μήνυση. Έχουν ρημάξει αυτοκίνητα και έχουν καταληστεύσει τους οδηγούς σε αυτή τη γέφυρα -κυρίως γυναίκες, όπως έλεγαν οι κάτοικοι- αλλά ο βουλευτής δεν έκανε μήνυση. Λόγω «κοινωνικής ευαισθησίας» απέναντι σε μια μερίδα του πληθυσμού που δεν έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες(;), που στερείται εκπαίδευσης και παιδείας και που, για όλα τα παραπάνω, δικαιούται να καταληστεύει;, είναι η απορία η δική μου. Δηλαδή: Αν εγώ δασκάλευα το παιδί μου να την πέφτει με ρόπαλα στα αυτοκίνητα και να διακινδυνεύει τη ζωή του για να μου φέρει σπίτι δέκα κινητά και ένα μάτσο χρήματα την ημέρα, θα έτρωγα τη μήνυση και θα ήμουν ένα κατάπτυστο τέρας που εκμεταλλεύεται το σπλάχνο του, θα γινόμουν πρωτοσέλιδο, μπορεί και να με καθάριζαν στη φυλακή. Αλλά ο Ρομά πατέρας και η Ρομά μάνα είναι θύματα «του συστήματος», είναι περιορισμένης ευθύνης, σαν να λέμε, και δεν ξέρουν τι κάνουν επειδή δεν πήγαν στο Λύκειο όπως εγώ! Ακόμα και να τους συλλάβουν οι αστυνομικοί, θα τους αμολήσει ο εισαγγελέας! Ο οποίος δείχνει μεγαθυμία, φιλευσπλαχνία και ανθρωπισμό και πάει παρακάτω. Μόνο που αυτή η λογική της ατιμωρησίας δικαιώνει τον εγκληματία είτε είναι Ρομά είτε μπαλαμός.

Χαϊδεύοντας αφτάκια εγκληματιών του κοινού ποινικού νομίζοντας ότι κάνουμε ευάρεστο κοινωνικό έργο, στην πράξη θρέφουμε την ανομία.

Ας μην κοροϊδευόμαστε: Η ανικανότητα του κράτους να αντιμετωπίσει τα εγκλήματα των Ρομά ως εγκλήματα είναι απόρροια της πεποίθησης ότι ο λαός αυτός είναι αδικημένος. Βέβαια, έχουν πρόσβαση στη δημόσια εκπαίδευση αλλά δεν στέλνουν τα παιδιά τους, λαμβάνουν επιδόματα και στα δημόσια νοσοκομεία τούς παρέχεται κάθε φροντίδα, όπως πρέπει να γίνεται, ασφαλώς. Όμως δεν αντιμετωπίζονται, τελικά, ισότιμα με όλους τους άλλους. Τι θα πει δεν κάνω μήνυση στους γονείς Ρομά που πετούν τα παιδιά τους στις ρόδες μου; Αυτό δεν είναι μεροληψία; Δεν είναι ρατσισμός; Δεν είναι εγκληματικό απέναντι στα παιδάκια αυτά που τα εκμεταλλεύονται οι γονείς τους;

Πριν από επτά ημέρες, δύο γυναίκες με διαφορά εικοσάλεπτου τραυματίστηκαν στον Κορυδαλλό από αδέσποτες σφαίρες καθώς έπιναν τον καφέ τους σε απόσταση 400 μέτρων η μία από την άλλη. Προχθές ένα παιδί έχασε τη ζωή του μέσα στο σχολείο του επειδή σε διπλανό σπίτι γιόρταζαν με πυροβολισμούς. Στην Κρήτη κάμποσα βόλια θα πέσουν σε γάμους και βαφτίσια και αυτό το καλοκαίρι. Η παράνομη οπλοχρησία και οπλοκατοχή θα σκοτώσει και άλλους, σύντομα θα έχουμε και άλλους τραγικούς θανάτους, δυστυχώς. Και εκεί κάτω, στο τιμημένο νησί, ποιος αστυνομικός θα τολμήσει να κάνει «ντου» στο γλέντι και να κατασχέσει τα όπλα;

Να, λοιπόν, ένα «πολιτισμένο ελληνικό άβατο», στην πράξη το ίδιο επικίνδυνο, το ίδιο ηλίθιο και άξεστο με το «απολίτιστο» των «γύφτων» του Μενιδίου.

«Παλικάρια» από τη μια, «γύφτοι» από την άλλη, και στη μέση ένα κράτος στο κεφάλι του οποίου έχει περάσει «ένα βλήμα, να!»..

Γαλανιάδη Εύα