Με λαμπρότητα η πόλη του Άργους τίμησε τον Άγιο Νικόλαο στον ομώνυμο ιερό ναό. Η δυνατή βροχή δεν επέτρεψε την λιτάνευση της εικόνας του Αγίου στους δρόμους της πόλης.
 Παρόντες  ο δήμαρχος Άργους Μυκηνών Δημήτριος Καμπόσος ,ο βουλευτής  Γ. Ανδριανός, ο αντιπεριφερειάρχης Αργολίδας Τ. Χειβιδόπουλος, η θεματική αντιπεριφερειάρχης Ελένη Παναγιωτοπούλου,ο περιφερειακοί σύμβουλοι Βασίλης Σιδέρης,Φάνης Στεφανόπουλος,οι αντιδήμαρχοι Δ. Κρίγγος,Χρ. Πετσέλης,Θ. Οικονόμου,Π.Δούρος,οι δημοτικοί σύμβουλοι Νίκος Δελλής,Π. Παπαϊωάννου,Π.Σκούφης, ο πρόεδρος της Τοπικής Ενότητας Άργους Δ. Καρυάμης,η πολιτευτής Σόνια Τάνταρου Κρίγγου,η αντιπρόεδρος της ΚΕΔΑΜ Ελισάβετ Πετροπούλου-Δήμα, η πρόεδρος της σχολικής επιτροπής της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Δέσποινα Δαμασκηνού και πολλοί πιστοί.

   "Ο Άγιος Νικόλαος (15 Μαρτίου 270 - 6 Δεκεμβρίου 343) είναι άγιος της Ανατολικής Ορθόδοξης, αλλά και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.Έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. στα Μύρα της Λυκίας, γι' αυτό και αναφέρεται και ως Νικόλαος των Μύρων ή Νικόλαος του Μπάρι στη Δύση, καθώς στο Μπάρι βρίσκονται τα οστά του.
Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από Έλληνες γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης. Όμως, σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Από πολύ νωρίς είχε αφιερωθεί στα Θεία, μετά την μετάβασή του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του χειροτονήθηκε ιερέας. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο κι έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας. Όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι, δια θεϊκής αποκαλύψεως, αναγόρευσαν Αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο.
Από την θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση και επεξέτεινε τους αγώνες του για την προστασία των φτωχών και των απόρων ιδρύοντας νοσοκομεία και διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Προικισμένος με υψηλό χριστιανικό φρόνημα, θάρρος και ζωτικότητα εμψύχωνε τους διωκόμενους (από τους Ρωμαίους) χριστιανούς, διωκόμενος και εξοριζόμενος και ο ίδιος για τη στάση του αυτή.
Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέστη βασανιστήρια. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν προικισμένος με το χάρισμα της θαυματουργίας και έσωσε πολλούς ανθρώπους, και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά τον θάνατο του.
Αναφέρονται πλείστα θαύματα του Αγίου όπως η απελευθέρωση των τριών στρατηλατών, θεραπείες νοσούντων και αποκαταστάσεις φτωχών.
Ο άγιος Νικόλαος απεδήμησε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 343. Μετά τον θάνατο του ονομάστηκε «μυροβλύτης», καθώς σύμφωνα με την παράδοση της χριστιανικής θρησκείας, τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο, όπως και άλλων αγίων. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα της Λυκίας έως και τον ενδέκατο αιώνα, όπου το 1087 κάποιοι ναύτες τα αφαίρεσαν και τα μετέφεραν στην Ιταλία, στην πόλη Μπάρι, όπου τοποθετήθηκαν στο Ναό του Αγίου Στεφάνου. Λέγεται ότι κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας άρχισε να αναβλύζει τόσο πολύ μύρο από τα ιερά λείψανα, που οι πιστοί το μάζευαν σε δοχεία για θεραπεία από διάφορες αρρώστιες, ενώ αρκετοί λιποθυμούσαν από την ευωδία του μύρου αυτού.
Η μνήμη του γιορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου τόσο από την Ορθόδοξη, όσο και από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία." πηγή el.wikipedia.org

(φωτογραφίες βίντεο eurokinissi-Βασίλης Παπαδόπουλος) Βίντεο https://youtu.be/v5LAzwbU1eY