Η Ήττα του ΣΥΡΙΖΑ - Αιτίες και Κρίσιμα Ερωτήματα

Time to read
less than
1 minute
Read so far

Η Ήττα του ΣΥΡΙΖΑ - Αιτίες και Κρίσιμα Ερωτήματα

Ιούλιος 23, 2019 - 13:59

'Αρθρο του Δημήτρη Παπαδριανού:

Η  Ήττα του ΣΥΡΙΖΑ - Αιτίες και Κρίσιμα Ερωτήματα. ( Α μέρος )

 Για το αποτέλεσμα των Εθνικών εκλογών της 7ης Ιουλίου 2019, που αναλόγως των δεδομένων, δεν πρέπει να θεωρείται ήττα για τον ΣΥΡΙΖΑ, σίγουρα δεν φταίνε εξωγενείς παράγοντες. Οι αιτίες πρέπει ν’ αναζητηθούν σε κυβερνητικές ανεπάρκειες. για τις οποίες δεν ευθύνεται μόνο ένας, αλλά πολλοί. 

Η εύκολη απόδοση ευθυνών στις οργανώσεις του Σύριζα δεν απαλλάσσει ούτε μπορεί να λειτουργήσει ως άλλοθι, αφήνοντας στο απυρόβλητο άλλους αρμοδίους.  

Προσωπικά μάλιστα πιστεύω, ότι αν οι οργανώσεις λειτουργούσαν συστηματικά και   επιχειρούσαν να προσεγγίσουν προεκλογικά την κοινωνία, το αποτέλεσμα θα ήταν ενδεχομένως χειρότερο. Οι οργανώσεις των κομμάτων είναι πλέον αντιπαθείς από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Ο βίος και η πολιτεία των οργανώσεων άλλων κομμάτων εξουσίας στο παρελθόν, δικαιολογημένα είναι η αιτία αυτής της αποστροφής που νοιώθει μια μεγάλη κατηγορία πολιτών.

Σίγουρα δεν έφταιξε ούτε ο κατάπτυστος ρόλος κάποιων μέσων ενημέρωσης, αντίθετα  πιστεύω ότι μπορεί και να ζημίωσαν αυτούς, υπέρ των οποίων προπαγάνδιζαν. ( οι πολίτες δεν είναι τόσο ηλίθιοι). 

Σίγουρα δεν έφταιξε η αμνησία των Ελλήνων ψηφοφόρων, για το ποιοί οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία., αν υπήρχε αμνησία το ποσοστό του Σύριζα θα ήταν πολύ χειρότερο. 

Αυτά που κατά την γνώμη μου, κυρίως έφταιξαν είναι: 

1) Μεταρρυθμιστικό Πρόγραμμα. Απουσία προγράμματος, ριζοσπαστικών και αποφασιστικών μεταρρυθμίσεων, σοβαρών διαρθρωτικών δηλαδή αλλαγών, βάσει σχεδίου και μελετών, που θα επέφεραν όμως ουσιαστικές τομές σε όλους τους τομείς, με ταυτόχρονη βούληση ταχείας υλοποίησης. 

2) Επιλογές προσώπων σε κυβερνητικά αξιώματα σε μεγάλο βαθμό ήταν ατυχείς και αναντοίστιχες με το βάρος των υποχρεώσεων και την κρισιμότητα των περιστάσεων, ενώ την ίδια στιγμή κορυφαίοι επιστήμονες και ισχυρή πολιτική αντίληψη δεν αξιοποιήθηκαν,(πχ, Κ. ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΣ), ή δεν αξιοποιήθηκαν επαρκώς(ο πρύτανης Θ. Πελεγρίνης ),   όπως δεν αξιοποιήθηκαν στελέχη της κοινωνικής δράσης και της πολιτικής πράξης, που υπάρχουν και δρουν καθημερινά σε κινήματα, οργανώσεις και πρωτοβουλίες αιχμής.

3) Πολιτική Αποκέντρωση. Δεν έγινε καμία προσπάθεια περιορισμού του Αθηνοκεντρικού Κράτους και απόδοση στην περιφέρεια όσα δικαιούται. Τα στελέχη της περιφέρειας για να κάνουν αισθητή την ύπαρξή τους και να προκαλέσουν κυβερνητικό ενδιαφέρον για κάποια θέματα, θα πρέπει να υποβάλουν τα σέβη τους, στο κέντρο.

4) Πρωτογενής τομέας. Δεν έγιναν ολοκληρωμένες μελέτες και πάντως δεν πραγματοποιήθηκαν δυναμικές και καταλυτικές παρεμβάσεις και τομές, βάσει σχεδίου ανάπτυξης. Λες και στην περιφέρεια δεν υπάρχουν παθογένειες που θα έπρεπε άμεσα να διορθωθούν ή λες και ο πρωτογενής τομέας λειτουργεί άψογα και η ανάπτυξη του είναι υγιής και ελπιδοφόρα. Είναι φανερό ότι στον πρωτογενή τουλάχιστον τομέα που αφορά το σύνολο σχεδόν της περιφέρειας, κάποιοι δεν ήθελαν ν’ αλλάξει τίποτα, είτε λόγω ραθυμίας είτε για άλλους άγνωστους λόγους. Έτσι  περιοριστήκαμε σε αποσπασματικά ημίμετρα, που δεν εξαφάνισαν τις εστίες παθογένειας και μια διαχείριση, προβληματικών καταστάσεων. Η διαχείριση αποζημιώσεων και επιδοτήσεων αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και μεθοδολογίας κατανομής, συνέχισε να είναι η κυρίαρχη δραστηριότητα και αυτή με περίεργες παθογένειες. 

 

5) Φορολογικό. Απερίσκεπτες επιλογές .

 

6) Συνταξιοδοτικό – Ασφαλιστικό. Δεν εξαντλήθηκαν οι προσπάθειες εξεύρεσης ανώδυνων λύσεων στο συνταξιοδοτικό- ασφαλιστικό. Οι μειώσεις των συντάξεων μέσω του επανυπολογισμού για τους νέους συνταξιούχους διαμόρφωσαν μια ατμόσφαιρα θλίψης και απογοήτευσης. Οι μεγάλες καθυστερήσεις στην οριστική καταβολή τους είναι η μεγάλη ντροπή για το κράτος πρόνοιας, για την δυσμενή μεταχείριση των απόμαχων της εργασίας και των πάλαι ποτέ περήφανων γηρατειών.

 

7) Τοπική Αυτοδιοίκηση.  Η Αυτοδιοίκηση εξακολουθεί  να λειτουργεί με τα γνωστά προβλήματα και τις παθογένειες. Η νομοθεσία όσο επαρκής κι αν είναι, δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική, αν δεν συνοδεύεται από ελεγκτικούς μηχανισμούς που θα παρεμβαίνουν και προληπτικά.

 

8) Οικογένεια. Τα μέτρα στήριξης της οικογένειας συνέχισαν να εφαρμόζονται αποσπασματικά και πρόσκαιρα και όχι με ολιστικό τρόπο. Για τα μέλη πολυμελών οικογενειών δεν θα έπρεπε να ισχύουν τα μέτρα παγώματος των διορισμών και η μοριοδότηση σε προσλήψεις και διορισμούς θα έπρεπε να έχει ισόβια ισχύ για τα μέλη των οικογενειών αυτών. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το δημογραφικό θα επιδεινώνεται διαρκώς αν συνεχίσει η πολιτεία να προσπαθεί να το λύσει μόνο με επιδόματα. Αυτά θα έπρεπε να είχαν γίνει κατανοητά από μια αριστερή κυβέρνηση και να είχαν ληφθεί τα κατάλληλα μέτρα που μάλιστα κάποια από αυτά δεν έχουν οικονομικό κόστος. Εκτός αν αφήσουμε την τύχη του δημογραφικού στις αθρόες εγκαταστάσεις εύπορων ευρωπαίων συνταξιούχων, που ήδη έχουν αρχίσει να εισρέουν….

 

9) Κάθαρση- Διαφθορά. Δεν έγινε αισθητή κάποια ουσιαστική προσπάθεια κάθαρσης και καταπολέμησης της διαφθοράς σε περιφερειακό επίπεδο, εκτός αν πραγματικά η διαφθορά υπήρχε μόνο στο κέντρο και στην περιφέρεια ζούσαν άγγελοι του παραδείσου. 

 

10) Αυτοδιοιηκητικές εκλογές. Παρατηρήθηκε περίεργη ένδεια στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων στις Αυτοδιοιηκητικές εκλογές, με αποτέλεσμα να έχουμε “ορφανές” ενότητες και κοινότητες. Αυτή η ένδεια είχε αρνητική αντανάκλαση στο εκλογικό σώμα, γιατί καταδείκνυε μια ανεξήγητη απραξία και απροθυμία σε βαθμό “κακουργήματος ή σε βαθμό “προχωρημένης ψευδοάνειας”.

 

 11) Ευρωεκλογές. Δεν υπήρξε συστηματική  προεκλογική διαχείριση των Ευρωεκλογών, με επιτελικές ομάδες στελεχών που θα προέβαλαν το σχέδιο και την πολιτική του Σύριζα, ανάλογα με την περιοχή, εκτός από ομιλίες κεντρικών στελεχών σε διάφορες περιοχές της χώρας, τίποτα άλλο δεν έγινε. Δεν έγινε αντιληπτό ότι κάθε περιοχή, κάθε Νομός, έχει τα ζητήματα της και η προεκλογική καμπάνια θα έπρεπε να έχει και αυτή ιδιαίτερα χαρακτηριστικά για κάθε περιοχή;

 

12) Η επίσπευση των Εθνικών εκλογών, ήταν εντελώς λανθασμένη απόφαση, γιατί χάρισε στο πρώτο κόμμα των Ευρωεκλογών τη δυνατότητα να συντηρήσει εύκολα τον αέρα νίκης και να εκμεταλλευτεί ως κεκτημένη και δεδηλωμένη την πρόθεση ψήφου και για τις Εθνικές εκλογές. Αν οι εκλογές γίνονταν τον Οκτώβρη, είναι βέβαιο ότι θα υπήρχε περισσότερος χρόνος για να γίνει μια ουσιαστική προεκλογική εκστρατεία και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν θα έπαιζε τόσο καταλυτικό ρόλο όπως στις 7 Ιουλίου.  Το μόνο που προσέφερε η επίσπευση των εκλογών ήταν να στερήσει χρόνο προετοιμασίας από νέους υποψήφιους Βουλευτές και να λειτουργήσει αποτρεπτικά για κάποιους που υπό διαφορετικές συνθήκες ενδεχομένως δεν θα αρνούνταν την συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια, χωρίς να υπονοώ ότι αυτό έγινε σκόπιμα.

 

13) Ο ρόλος των Βουλευτών. Δεν αναβαθμίστηκε ο θεσμικός ρόλος των Βουλευτών, με ανάθεση πολιτικού έργου στις περιοχές ευθύνης τους, ούτε τους επιβλήθηκε κάποιο πλάνο δράσης, λειτουργίας και επικοινωνίας με τους πολίτες και με φορείς, με βάση κάποιο πολιτικό σχεδιασμό.

 Έτσι οι περισσότεροι βουλευτές λειτούργησαν παραδοσιακά όπως και οι βουλευτές των λοιπών αστικών κομμάτων.  

Οι επιλεγέντες υποψήφιοι στις πρόσφατες εκλογές δεν υποστηρίχτηκαν από επιτελικές ομάδες, αφέθηκαν να λειτουργούν κατά το δοκούν, λες και δεν ήταν υποψήφιοι μιας παράταξης, ή λες και οι εκλογές ήταν προσωπική τους υπόθεση.

Έτσι παρατηρήθηκε η απαρχαιωμένη και αστεία μέθοδος περιοδειών σε καφενεία και λαϊκές αγορές και η εντατική χρήση του τηλεφώνου(τα έσοδα των εταιρειών τηλεφωνίας , κατά την προεκλογική περίοδο θα πρέπει να σημείωσαν φοβερή αύξηση..) και όχι σύγχρονες πρακτικές επικοινωνίας και προσέγγισης, που ακολουθούν στα προηγμένα κράτη.

Αυτό που εγώ υποθέτω, για όλα αυτά είναι πως κάποια πράγματα, μάλλον αφήνονται στον αυτόματο πιλότο και στη λογική της διαχείρισης, σύμφωνα με τις παλιές συνήθειες. Για όλες τις παραπάνω παραλείψεις, κύρια ευθύνη την έχουν τα κεντρικά κομματικά όργανα και για κάποια  άλλα θέματα τα κυβερνητικά όργανα. 

Οι Βουλευτές και οι κατά περιοχή οργανώσεις, είναι οι τελευταίοι τροχοί της αμάξης, σ’ ένα Αθήνο κεντρικό Κράτος και σε  Αθήνο κεντρικά κόμματα. Βέβαια και ο τροχός στην πολιτική επιλέγει μερικές φορές να είναι τελευταίος, είτε γιατί είναι ανεπαρκής, είτε γιατί τον βολεύει να δουλεύει με λίγες στροφές….

Η μη αναβάθμιση του ρόλου των Βουλευτών έπαιξε σημαντικό ρόλο και στην απήχηση της παράταξης. Το ρεκόρ  ασταύρωτων ψηφοδελτίων, σε μερικές περιοχές είναι δείκτης που καταδεικνύει την αίσθηση των πολιτών, όχι τόσο για τα πρόσωπα, όσο για τον μη ενεργό και ουσιαστικό ρόλο τους και κυρίως για το ότι δεν υπάρχει θεσμικά κατοχυρωμένη, συστηματική αλληλεπίδραση με την κοινωνία και τους φορείς.

 

(Τέλος πρώτου Μέρους. Μετά τις δικές μας λιτές - λαϊκές θερινές διακοπές, θα επανέλθω με το δεύτερο μέρος. Το δεύτερο μέρος θα είναι στην ίδια λογική της κριτικής, μάλιστα και της αυτοκριτικής. Όταν υπάρχουν λανθασμένες πολιτικές επιλογές, δεν φταίνε μόνο οι άλλοι αλλά και εμείς που τις κάνουμε. Το ζητούμενο βέβαια δεν είναι οι προσωπικές ατυχείς εμπειρίες μας, αλλά η ευθύνη που έχουμε να καταπολεμήσουμε παλαιοκομματικές πρακτικές και κυρίως να εμποδίζουμε τα  πρόσωπα που δεν το αξίζουν να ασκούν πολιτική ηγεσία και να γίνονται πρότυπα.  

Οι όποιες αναφορές δεν έχουν να κάνουν τόσο με την τοπική πραγματικότητα όσο με τη γενικότερη πολιτική κατάσταση στη Χώρα. 

Σε καμιά περίπτωση δεν επιδιώκω τη σκληρή κριτική. Έχω πάντα μια ροπή προς την επιείκεια, αρκεί βέβαια να το θέλουν και οι άλλοι.

Έτυχε να είχα προταθεί για το ψηφοδέλτιο της Αργολίδας, αλλά παραιτήθηκα του δικαιώματος, πριν καν αποφανθεί η Αθήνα, επειδή έκρινα, ότι ο χρόνος δεν επαρκεί. Το δεκαήμερο μέχρι τη δήλωση παραίτησης, αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια  της προεκλογικής περιόδου, αποκόμισα πολλές εμπειρίες, τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε γενικότερο. Κάποιες συμπεριφορές λοιπόν δεν διέλαθον της προσοχής μου και κάποιες άλλες τις εισέπραξα ο ίδιος προσωπικά. Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Το γενικό συμπέρασμα όμως και η αίσθηση είναι αρνητική έως απογοητευτική, για συμπεριφορές προσώπων. Δε νοιώθω ούτε ευτυχής ούτε πολυτραυματίας….ούτε μπορώ να πω ότι έπεσα από τα σύννεφα. Με βάση όλα αυτά  και αφού τα σταθμίσω προσεκτικά, θα αποφασίσω αν θα συνεχίσω να ασχολούμαι τόσο ενεργά με την πολιτική ή θα επανέλθω στα ήπια πολιτικά καθήκοντα του απλού πολίτη. Σε κάθε περίπτωση δεν θα πάψω να εκφράζομαι γραπτώς, εκφράζοντας γνώμη και άποψη για τα πολιτικά πράγματα.)

                                                                                                                Δ. ΠΑΠΑΔΡΙΑΝΟΣ