Τις τελευταίες μέρες και εν μέσω τουριστικής περιόδου, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι τηλεοράσεις έχουν κατακλυστεί από εικόνες που -ευτυχώς- αποδεικνύουν ότι όταν οι πολίτες θέλουν, μπορούν, και μάλιστα εκεί που το κράτος δεν θέλει...

Το «κίνημα της πετσέτας», όπως λέγεται, στην πραγματικότητα είναι ένα κίνημα για την ορθή και νόμιμη διαχείριση του δημόσιου χώρου που πέφτει «θύμα» εκμετάλλευσης, με την ανοχή ή και τη βοήθεια, των κρατικών υπηρεσιών και των φορέων που εμπλέκονται στους περίφημους, πλην ανύπαρκτους, ελέγχους. Οκτώ συνολικά υπηρεσίες και φορείς εμπλέκονται σε αυτούς τους ελέγχους και, είτε δεν λαμβάνουν τις καταγγελίες των πολιτών υπόψη -σημειωτέον, ο πολίτης για να κάνει καταγγελία πρέπει να μεταμορφωθεί σε έναν «Χουλκ» αντοχής και να γνωρίζει τις διατάξεις απέξω κι ανακατωτά...- είτε κάνουν τα στραβά μάτια.

Όταν, όμως, βγει ο κόσμος συντεταγμένα στον δρόμο, εν προκειμένω στις παραλίες, είναι πολύ δύσκολο και για τις υπηρεσίες και τους φορείς αλλά και για την ίδια την κυβέρνηση να τον αγνοήσει.

Όπερ εγένετο.

Ως προς τη δικαιολογία ότι οι οκτώ αυτοί φορείς έχουν αλληλοκαλυπτόμενες αρμοδιότητες και το γεγονός αυτό το εκμεταλλεύονται οι επιτήδειοι του τουρισμού για να απλώνουν τις ξαπλώστρες ή τα τραπέζια τους ακόμα και μέσα στη θάλασσα, ας φέρουμε ένα παράδειγμα για να αντιληφθούμε περί τίνος στην πραγματικότητα πρόκειται: Τον γύρο του Διαδικτύου και των μέσων ενημέρωσης έκανε αυτές τις ημέρες μια φωτογραφία της μικρής παραλίας της Λίνδου, κάτω από την ακρόπολη της Ρόδου, που είναι αρχαιολογικός χώρος, όπου επιχείρηση έχει απλώσει «κρεβατόσπιτα» ακόμα και στα βράχια, από άκρου εις άκρον. Ερώτηση: Η Δημοτική Αστυνομία, η Αστυνομία, οι αντιδήμαρχοι, ο δήμαρχος δεν έτυχε να το γνωρίζουν, ώστε να επιβληθούν πρόστιμα και να ξηλωθούν οι κατασκευές, εφόσον η Αρχαιολογική Υπηρεσία έχει αποστείλει τα σχετικά έγγραφα και εφόσον βλέπουν την παρανομία μπροστά τους;..

Συμπέρασμα: Το μόνο πράγμα που λείπει για να τηρείται η νομιμότητα, είναι η βούληση. Η οποία κάμπτεται, συνήθως, από τη συναλλαγή, για να μην το πούμε αλλιώς, και από την αγαπημένη δικαιολογία του Έλληνα: «Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;».

Να, όμως, που μια χούφτα πολίτες στην Πάρο άρχισαν να αναδεικνύουν τα κακώς κείμενα και τα κλιμάκια ξεκίνησαν ελέγχους, παρουσία καμερών, ασφαλώς, και στις παραλίες της Αττικής.

Από την άλλη, το κίνημα για την απελευθέρωση του δημόσιου χώρου σε κάνει να αναρωτιέσαι μήπως η κοινωνία μας πρέπει να ξεκινήσει κάτι ανάλογο και να διαμαρτυρηθεί με όποιο τρόπο μπορεί για την αισχροκέρδεια στα βασικά καταναλωτικά αγαθά. Δεν είναι δυνατόν ως χώρα που παράγει τυρί, για παράδειγμα, να πληρώνουμε τη φέτα χρυσή. Ο πληθωρισµός των τροφίµων «έτρεχε» στη χώρα μας τον Ιούνιο µε 12,2%, ενώ στην Ευρωζώνη τον Ιούλιο υποχώρησε στο 10,8% από 11,6% τον Ιούνιο. Για τα τρόφιμα: Ως το τέλος Ιουλίου η τιμή της γραβιέρας αυξήθηκε κατά 33%, του ελαιολάδου ως 15%, των χαρτικών ως 15%, της σοκολάτας ως 6%.

Παράγουμε προϊόντα, τα οποία συνειδητοποιούμε ότι δεν μπορούμε να τα καταναλώσουμε, και τα οποία πληρώνουμε ακριβότερα από τους πολίτες των άλλων κρατών - μελών, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, παίρνουν διπλάσιους και τριπλάσιους μισθούς και έχουν, συνολικά, μια πολύ καλύτερη ποιότητα ζωής.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ τον Ιούνιο και ειδικά για τα αγροτικά προϊόντα, η αιτία ανόδου του κόστους τους εντοπίζεται στον δείκτη αμοιβής κεφαλαίου κατά 18,5%. «Αυτό σημαίνει ότι οι παραγωγοί «πνίγονται» από το αυξημένο κόστος του χρήματος και των αγροτικών ταμείων. Και αυτό γιατί: Αύξηση 18,8% σημείωσε ο δείκτης «τόκων δανείων» που πληρώνουν οι αγρότες, προφανώς λόγω της αύξησης των τραπεζικών επιτοκίων διεθνώς. Αύξηση 18,2% σημείωσε σε έναν χρόνο και ο δείκτης ''ενοικίασης μηχανημάτων'', δηλαδή το κόστος του αγρότη για ενοικίαση ή leasing μηχανημάτων και οχημάτων που έχει ανάγκη για το χωράφι ή την κτηνοτροφική μονάδα του. Και καθώς η αύξηση των επιτοκίων συνεχίζεται, μπορεί η τάση αυτή να αποτελέσει έναν νέο (ή και επιπλέον) παράγοντα πίεσης για να μην πέσουν οι τιμές καταναλωτή στα τρόφιμα τους επόμενους μήνες, μετά και πέραν από τις αυξήσεις στα κόστη για τα λιπάσματα ή τα καύσιμα παραγωγής κτλ» (newmoney.gr).

Οπότε, πού να πας, αν δεν λάβεις ως κυβέρνηση μέτρα που να αφορούν την πραγματική οικονομία.

Δυστυχώς, όμως, βούληση υπάρχει μόνο για κουπόνια, τύπου market pass, και όχι για ουσιαστικές παρεμβάσεις που θα βοηθήσουν τους πολίτες να ανασάνουν.

Γαλανιάδη Εύα