Στη συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Στρασβούργο, το Συμβούλιο της Ευρώπης υπερψήφισε την αντιμετώπιση περιπτώσεων παιδικής κακοποίησης που συνέβησαν στο παρελθόν.

Οι νέες συστάσεις, που προέκυψαν από το Συμβούλιο της Ευρώπης για αυτό το θέμα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής «Πρωτοβουλίας Δικαιοσύνης - Justice Initiative» -η οποία συστάθηκε από το Ελβετικό Ίδρυμα Guido Fluri- και αφορούν στη διεξαγωγή ειδικής επιστημονικής έρευνας για τη συλλογή στοιχείων ανά χώρα, στην επίσημη συγγνώμη που θα απευθύνουν τα κράτη-μέλη προς τους επιζώντες παιδικής κακοποίησης σε κρατικά ή θρησκευτικά ιδρύματα, καθώς και στην αποζημίωση και αποκατάστασή τους (ανεξάρτητα από τυχόν παραγραφή). Οι συστάσεις απευθύνονται στα 46 κράτη-μέλη του Συμβουλίου, που αντιπροσωπεύουν συνολικά 600 εκατομμύρια πολίτες.

Το Συμβούλιο της Ευρώπης απαιτεί από τα κράτη-μέλη να προβούν σε απολογισμό των περιπτώσεων κακοποίησης παιδιών σε ιδρύματα στις χώρες τους [έγγρ. 15889 - Έκθεση - Έγγραφο εργασίας (coe.int)]. Οι έρευνες πρέπει να είναι ευρείες και να καλύπτουν σωματική, σεξουαλική και ψυχολογική κακοποίηση. Οι περιστάσεις που επιτρέπουν μια τέτοια κακοποίηση μπορεί να περιλαμβάνουν ιδρυματική φροντίδα σε δημόσιο, ιδιωτικό ή εκκλησιαστικό περιβάλλον, ανεπαρκή φροντίδα, αναδοχή από ιδιώτες, απομάκρυνση παιδιών από γονείς που κρίνονται «ακατάλληλοι», αναγκαστικές υιοθεσίες και αναγκαστικές στειρώσεις, και πρέπει να αξιολογούνται ανά χώρα.

Στη συνέχεια, οι αρχές θα πρέπει να αναγνωρίσουν τον πόνο που προκλήθηκε και να προσφέρουν την κατάλληλη φροντίδα, ενώ θα πρέπει να ακολουθήσει και μια επίσημη συγγνώμη από τις αρχές προς τα θύματα του παρελθόντος και του παρόντος.

Τέλος, πρέπει να χορηγείται αποζημίωση στα θύματα, ανεξάρτητα από την ηλικία τους: επίσημη αποζημίωση για όλα τα θύματα, για όλα τα παιδιά που έχουν υποστεί οποιασδήποτε μορφής σωματική, σεξουαλική ή ψυχολογική βία, χωρίς χρονικό περιορισμό ή προθεσμία εξακρίβωσης των γεγονότων. Επομένως, η χρονική απόσταση μεταξύ της διάπραξης της κακοποίησης και της γνωστοποίησης του γεγονότος από το θύμα, δεν μπορεί να στοιχειοθετεί άρνηση της αποκατάστασης της αδικίας. Το ποσό της αποζημίωσης που επιδικάζεται πρέπει να είναι σημαντικό και ανάλογο προς την αδικία και τον πόνο που προκλήθηκε.

Τα κράτη πρέπει να ξεκινήσουν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα μέτρων πρόληψης και ευαισθητοποίησης, συμπεριλαμβανομένης της παρακολούθησης των εγκαταστάσεων ιδρυματικής φροντίδας και κάθε παιδικής μονάδας φροντίδας, προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι κίνδυνοι και να εντοπιστούν τυχόν προβλήματα σε όσο το δυνατόν νωρίτερο στάδιο.