Έχει, άραγε, σημασία η ιδεολογία ενός κόμματος; Ενός πολιτικού φορέα; Έχει, άραγε, σημασία η ιδεολογία καθενός από εμάς όταν βρεθούμε μπροστά στην κάλπη;

Κατά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, επειδή το gov.gr, ο ψηφιακός μετασχηματισμός, είναι σωστός και προοδευτικός, και το φέρει εις πέρας η κυβέρνησή του, πρέπει να ισοπεδώσουμε τις ιδεολογίες και, στις επόμενες εκλογές -που όπως ο ίδιος είπε θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας- να μην ψηφίσουμε με βάση τη δεξιά, κεντρώα ή αριστερή ιδεολογία, αλλά με βάση ακριβώς αυτό, το σωστό και προοδευτικό.

«Όλα αυτά που έχουμε κάνει στο gov.gr είναι δεξιά, κεντρώα ή αριστερά; Τίποτε από όλα αυτά. Είναι σωστά και προοδευτικά. Αυτά τα πολιτικά διλήμματα θα μας συνοδεύσουν έως τις επόμενες εθνικές εκλογές που θα γίνουν στο τέλος της 4ετίας, το 2023», είπε ο Πρωθυπουργός χθες παρεμβαίνοντας στην προσυνεδριακή συζήτηση της Νέας Δημοκρατίας στο Χαλάνδρι με θέμα «Ψηφιακή Επανάσταση: Κράτος φιλικό προς τους πολίτες».

Ευτυχώς που το ακροατήριο ήταν κομματικό και δεν ίδρωσε το αφτί κανενός, διότι στη συνέχεια, όπως θα δούμε παρακάτω, ο κ. Μητσοτάκης είπε κι άλλα, πιο... ισοπεδωτικά.

Κατ' αρχάς, ας επισημάνουμε ότι το gov.gr είναι πραγματικά ένα έργο που έχει λύσει τα χέρια των πολιτών και μπράβο στην παρούσα κυβέρνηση που το υλοποιεί. Μένουν, όμως, πολλά αυτονόητα να γίνουν πράξη. Όπως, ας πούμε, το να μην σου ζητούν χαρτί από το Δασαρχείο για να αποδείξεις ότι το διαμέρισμα που πουλάς και που στέκει όρθιο ανάμεσα σε δύο άλλους ορόφους επί σαράντα χρόνια δεν είναι δασική περιοχή... Και αυτό, το σκληρό κομμάτι της γραφειοκρατίας, δηλαδή, μοιάζει να μην μικραίνει, να μην στρογγυλεύει.

Δεύτερον, η ιδεολογία που διέπει, θέλουμε να πιστεύουμε, τα κόμματα της χώρας μας έχει μεγάλη σημασία ως προς την πολιτική που αυτά θα υλοποιήσουν, δηλαδή ως προς το πώς θα ζήσουν οι πολίτες ενός κράτους. Έχει σημασία, επομένως, οι πολίτες να ψηφίζουν βάσει ιδεολογίας, όσο κι αν έχουν ισοπεδωθεί τα πράγματα την τελευταία εικοσαετία, κυρίως επειδή τα κόμματα για να αντέξουν, συνεργάζονται με πολιτικούς άλλων κομμάτων και, όσο να πεις, αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα, για παράδειγμα, ο Αρχιεπίσκοπος να «απολύει» υπουργό Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ για να μην τσινίσει ο συγκυβερνήτης Καμμένος.

Η ιδεολογία όμως, όπως και να το κάνουμε, έχει σημασία.

Κι ας έχουμε δει να καταπατείται πολλές φορές, με πρόσχημα τις πιέσεις της ΕΕ ή τις ισορροπίες μιας κυβέρνησης συνεργασίας.

Και, μπορεί το gov.gr να μην έχει αριστερό, δεξιό ή κεντρώο πρόσημο, αλλά: Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, επειδή είναι προοδευτική και σωστή θέλει να γίνονται απογευματινά χειρουργεία στα δημόσια νοσοκομεία επί πληρωμή, ή επειδή διέπεται από μια φιλελεύθερη πολιτική, σκοπός της οποίας είναι η ιδιωτικοποίηση του κράτους συνολικά και των νοσοκομείων ειδικά; Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πίεσε και πιέζει τους ιδιώτες γιατρούς  να αναλάβουν έργο στα δημόσια νοσοκομεία επειδή είναι σωστή και προοδευτική ή επειδή ως φιλελεύθερη θεωρεί ότι δεν πρέπει να γίνουν άλλες προσλήψεις στον τομέα της Υγείας; (Περάσαμε ολόκληρη πανδημία και τους 4.000 γιατρούς δεν τους έχουμε δει ακόμα.) Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επειδή είναι προοδευτική και σωστή καταργεί, ουσιαστικά, την πληρωμή των υπερωριών και τις κάνει ρεπό «όποτε θέλει ο εργαζόμενος να πάει να μαζέψει τις ελιές του» (Χατζηδάκης); Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη πλευρά, που το 2016 θεσμοθέτησε τη δωρεάν νοσηλεία σε όλους τους ανασφάλιστους πολίτες ήταν προοδευτική και σωστή ή εφάρμοζε την πολιτική ενός αριστερού κόμματος που λέει «περίθαλψη για όλους»; Ήταν σωστό και προοδευτικό ο τέως υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη να φτιάξει αυτό το «έκτρωμα» για να αντιμετωπίσει τη μη κυβερνησιμότητα με την απλή αναλογική και να αποφασίζουν οι Οικονομικές Επιτροπές σε δήμους και περιφέρειες; Κι αν ήταν, γιατί το Συμβούλιο της Επικρατείας το έκρινε αντισυνταγματικό; Ούτε καν νόμιμο, δηλαδή... Είναι, όμως, απότοκο κι αυτό μιας ιδεολογίας, είναι η συγκεντρωτική αντίληψη της Δεξιάς για το κράτος και το πώς αυτό πρέπει να λειτουργεί. Με κομματικούς τους 12 από τους 13 περιφερειάρχες της χώρας, σιγά μην άφηνε ο Πρωθυπουργός τις «μειοψηφίες του 2% που αγωνιούν να υπάρξουν», που λέει και ο κ. Π. Νίκας, να συμμετέχουν στις αποφάσεις των οργάνων στα οποία έχουν εκλεγεί.

Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι ένα ενιαίο κόμμα ως προς την ιδεολογία που τη διέπει. Ο Κ. Μητσοτάκης είναι φιλελεύθερος, αλλά άλλα της κομμάτια -ή μήπως «φατρίες»;- είναι συντηρητικά, παραδοσιακά δεξιά και πιο δεξιά ακόμα. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός πριν από μερικές ημέρες άφησε πίσω το δόγμα της αυτοδυναμίας και μίλησε για συνεργασίες. Θεωρώ ότι πολλά από αυτά που είπε προχθές αφορούν σε αυτή του την αλλαγή πλεύσης. Δεν είναι ο μόνος που θέλει συνεργασίες και που βλέπει τι έρχεται. Ο Μακρόν στη Γαλλία για να πάρει τους ψηφοφόρους του Μελανσόν κάνει «αριστερή στροφή», και υπόσχεται σύνταξη στα 65 και κατώτατη σύνταξη από τα 900 στα 1.100 ευρώ. Και το λέει. Δεν μιλά για «καλό» και «προοδευτικό» μέτρο γενικά και αόριστα.

Ο κ Μητσοτάκης από την άλλη, ισοπεδώνει.
 
Ο Πρωθυπουργός προχθές είπε;

«Θέλω να κλείσω με μία παρατήρηση η οποία έχει να κάνει με τις διαχωριστικές γραμμές στην κοινωνία, έτσι όπως διαμορφώνονται σήμερα. Και νομίζω ότι εδώ η αναλογία είναι ενδιαφέρουσα, διότι αυτό το οποίο παρατηρούμε στην Ελλάδα δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, είναι και ευρωπαϊκό φαινόμενο. Αν δείτε τι γίνεται σήμερα στην Γαλλία θα διαπιστώσετε ότι ουσιαστικά η μάχη μεταξύ του Προέδρου Macron και της Marine Le Pen δεν είναι μια ιδεολογική μάχη. Είναι μια μάχη μεταξύ δύο διαφορετικών αντιλήψεων περί προόδου και συντήρησης. Με τον ίδιο τρόπο πιστεύω ότι διαμορφώνονται και τα πολιτικά διλήμματα στη χώρα μας. Πείτε μου εσείς αν όλα αυτά τα ωραία πράγματα που κάνουμε στο gov.gr έχουν κομματικό χρώμα. Αν είναι Δεξιά, αν είναι Κεντρώα, αν είναι Αριστερά. Δεν είναι ούτε Δεξιά, ούτε Κεντρώα, ούτε Αριστερά. Είναι σωστά και προοδευτικά. Είναι μέτρα που σέβονται τον πολίτη και είναι μέτρα που αποδεικνύουν ότι αυτή η παράταξη βάζει πάντα τον πολίτη στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός της» (sic).

Ο κ. Μητσοτάκης δεν βλέπει ιδεολογική μάχη ανάμεσα στον Μακρόν και στη Λεπέν, και κάπου εκεί ανάμεσα πετάει και το gov.gr ως ένα παράδειγμα του πώς κάτι καλό δεν έχει ιδεολογικό πρόσημο.

Μόνο που, ξεκάθαρα, ο Μακρόν και η Λεπέν έχουν ιδεολογικές διαφορές και είναι βαθύτατες. Επομένως, η διατύπωση θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική και σαφής, όταν η Ευρώπη παρακολουθεί τα ποσοστά της ακροδεξιάς να ανεβαίνουν επικίνδυνα και τη Λεπέν να βρισκεται μία ανάσα από τον συνυποψήφιό της στη Γαλλία, τη χώρα της Δημοκρατίας. Πόσω μάλλον όταν στη χώρα μας ο έγκλειστος Κασιδιάρης παίρνει ακόμα ένα 2% στις δημοσκοπήσεις και είναι πολύ εύκολο για τον χτυπημένο από όλα τα κακά της μοίρας του πολίτη να στραφεί και πάλι στην άκρα δεξιά.

Βολεύει, βέβαια, τη Νέα Δημοκρατία με τα τέσσερα νέα κόμματα στα άκρα δεξιά της και μπροστά στην ανάγκη της να συνεργαστεί με -ποιος ξέρει ποιον- μετά τις εκλογές να αποσιωπά τις ιδεολογικές μάχες και διαφορές.

Ως τις εκλογές πολλά θα δουν τα μάτια μας.

Από την άλλη, ο Νίκος Ανδρουλάκης, με τον οποίον πολλοί στη ΝΔ θα ήθελαν συγκυβέρνηση, επαναλαμβάνει τη λέξη «σοσιαλδημοκρατία» για να προσδιορίσει την ιδεολογική και πολιτική τοποθέτησή του κόμματός του.

Ιδεολογική σταθερά πρέπει να υπάρχει, είναι μια δικλείδα ασφαλείας, είναι κάτι που εκτιμούν οι πολίτες, οι οποίοι μπορεί να μην αντιλαμβάνονται τα αποτελέσματα της ιδεολογικής ισοπέδωσης, αλλά, πώς να το κάνουμε, άλλη πολιτική έχει η Αριστερά, άλλη η Δεξιά κι άλλη το Κέντρο.

Η ισοπέδωση, ακόμα κι όταν συμβαίνει, πρέπει να θεραπεύεται για να εφαρμοστεί το «σωστό και προοδευτικό» που ευαγγελίζεται ο κ. Μητσοτάκης.

Η ιδεολογική μάχη ανάμεσα σε Μακρόν και Λεπέν δεν είναι θέμα συντήρησης και προόδου. Διότι, αλίμονο, αν την άκρα δεξιά ιδεολογία την βαφτίσουμε απλώς συντήρηση...

Γαλανιάδη Εύα