Χειμώνες βουτηγμένη μέσα στις λέξεις. Καλοκαίρια βουτηγμένη μέσα στη ζωή. Ούτε μια λέξη. Ούτε βιβλία, ούτε ποιήματα, τίποτα. Μόνο να χαζεύω το πλοίο της γραμμής να φεύγει από το λιμάνι κι εσύ να αλλάζεις εισιτήριο να μείνεις μια δύο μέρες ακόμα. Κι άλλα καλοκαίρια στο χωριό το βουνό να γεμίζει σύννεφα και να χαλάει ο κόσμος. Να τρέχουμε να μαζέψουμε τη μπουγάδα και τις καρέκλες. Κι άλλες φορές να κατεβαίνουμε στο ποτάμι και στο μικρό ξύλινο γεφύρι να μοιραζόμαστε όνειρα και τσιγάρα. Κι η ζωή να τρέχει κουτρουβαλώντας προς τα φθινόπωρα. Προς το χιόνι και την βροχή. Κι εμείς να προλάβουμε να σκορπιζόμαστε σε ξενύχτια, έρωτες και λιωμένα παγωτά βανίλια. Τα καλοκαίρια είναι να ζεις μέσα στον εαυτό σου και τον κόσμο. Οι χειμώνες μικρά στριμωγμένα δωμάτια να γεμίσεις το χρόνο με πλοκές, χαρακτήρες και στιχομυθίες σε κάποιο αμερικάνικο μπαρ, σε μια μακρινή στέπα κι ένα πορνείο της Λατινικής Αμερικής. Κι έπειτα να έρχεται η άνοιξη σεζλόνγκ στο μπαλκόνι, σπιτική λεμονάδα και να χαζεύεις πανσέληνους και ιπτάμενα αστέρια στο απέραντο σύμπαν του να ζεις και να είσαι εκεί. Όχι αλλού. Εκεί. Παρόντες. Στα φωτάκια μιας καντίνας στην άκρη του ταξιδιού με συντροφιά αγαπημένους που ειλικρινά δεν ξέρω πως γίνεται κι όλοι ομορφαίνουμε μετά το θερινό ηλιοστάσιο.

Αθανασία Κρατημένου

*Η Αθανασία Κρατημένου γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια Δημιουργικής Γραφής στο Αμερικάνικο Κολέγιο και Θεατρικής Γραφής στο ΕΚΕΜΕΛ. Έκανε δύο χρόνια μαθήματα θεάτρου στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αγ. Αναργύρων και συμμετείχε σε μια παράσταση, όπου υπήρχαν και κείμενα της. Ασχολείται ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία. Γράφει ποίηση, μικρά διηγήματα και πειραματίζεται με θεατρικού τύπου κείμενα.