Στην ανατολή του 2024 ακόμα μια γυναικοκτονία έρχεται να προστεθεί στον φρικιαστικά αυτόν μακρύ κατάλογο των δολοφονημένων γυναικών, ο οποίος μας αποδεικνύει με τον πιο τρανό τρόπο,  ότι δυστυχώς δεν έχει μπει τελεία σε τέτοιου είδους αποτρόπαιες πράξεις. Μια ακόμα αθώα ψυχή, ένα ακόμα ανυποψίαστο θύμα, μια ακόμα αβοήθητη γυναίκα μαρτυρεί στα χέρια του συντρόφου της, ο οποίος τόσο άδικα αποφασίζει σαν άλλος «Τύραννος», να κόψει το νήμα της ζωής της. Και ξέρετε γιατί; Γιατί απλά ήταν γυναίκα.

Τα ερωτήματα απέναντι στην πολιτεία εξακολουθούν να πληθαίνουν και να παραμένουν αμείλικτα.

-Τι γίνεται λάθος;
-Γιατί ενώ όλοι γνωρίζουν, κανείς δεν πράττει εγκαίρως;
-Γιατί κανείς δεν εξωτερικεύει τους φόβους του; Γιατί κανείς δεν σηκώνει το ακουστικό του τηλεφώνου του για να καταγγείλει το γεγονός; Γιατί κανείς δεν αντιδρά;

Ύστερα από τις τόσες πολλές γυναικοκτονίες, σήμερα αποδεικνύεται ότι τελικά η αστυνομία γνωρίζει, οι προνοιακές δομές γνωρίζουν, οι δομές για την προστασία των αβοήθητων γυναικών είναι ενήμερες, η Εισαγγελία γνωρίζει, τα Δικαστήρια γνωρίζουν, οι συγγενείς ξέρουν, οι φίλοι παρακολουθούν, οι γείτονες ψυχανεμίζονται πώς κάτι πηγαίνει στραβά. Και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Η γυναίκα πάλι να δολοφονείται.

Με όλα τα μέσα, που διαθέτουν οι αρχές στις μέρες μας, αντί η έμφυλη βία και οι γυναικοκτονίες να μειώνονται, παρατηρείται ότι αυτές αντιθέτως ακμάζουν. Και θα αναρωτηθούμε γιατί. Η απάντηση δυστυχώς είναι απλή. Γιατί οι δομές μεταξύ τους είναι ασύνδετες. Γιατί το προνοιακό κράτος δεν δρα οργανωμένα. Γιατί τελικά οι δράσεις κοινωνικής ευαισθητοποίησης έμειναν στις καλένδες. Γιατί τελικά στο τέλος όλοι αδιαφόρησαν και έκλεισαν την πόρτα πίσω τους.

Το θλιβερό δε, κάθε φορά που βρισκόμαστε μπροστά σε μια γυναικοκτονία είναι ότι συνειδητοποιούμε ότι για ακόμα μια φορά, τα ανθρώπινα δικαιώματα πλήττονται, η αξιοπρέπεια εξαλείφεται, η σωματική και ψυχική μας ακεραιότητα βάλλεται, η ζωή μας σιγοσβήνει.
Αδιαμφησβήτητα βρισκόμαστε στην ώρα μηδέν. Τι χρειαζόμαστε; Την πολιτεία. Ή καλύτερα, την ουσιαστική δράση της πολιτείας.

Ακόμα και σήμερα παρατηρούμε πώς η Πολιτεία παρά τις μεγάλες καμπάνιες και δεσμεύσεις της δεν έχει διαμορφώσει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο προστασίας των θυμάτων της έμφυλης βίας. Δεν αρκεί το «Μίλα, είμαστε δίπλα σου». Αν τα θύματα δεν βιώσουν το ασφαλές «περιτύλιγμα» της ασφάλειας των κινήσεων, δεν πρόκειται να μιλήσουν, δε θα φύγουν, δε θα καταγγείλουν, δεν θα προσπαθήσουν να τινάξουν από πάνω τους την κακοποίηση. Χρειάζεται άμεσα η διαμόρφωση ενός ισχυρού πλαισίου προστασίας, που θα μεριμνά για νομική, οικονομική και ψυχολογική υποστήριξη. Χρειαζόμαστε πολιτικές και νομοθεσία, που να αντιμετωπίζουν τις βαθύτερες αιτίες της βίας λόγω φύλου. Η χώρα μας οφείλει να κάνει υπερβάσεις και να αναγνωρίσει τη γυναικοκτονία  νομικά ως ξεχωριστό αδίκημα. Απαιτείται πια, να γεννηθούν πρωτοβουλίες και πολιτικές για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση, ήδη από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση με στόχο την εξάλειψη των στερεοτύπων, να δημιουργηθεί μια ορθή και αποτελεσματική ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, εκπαίδευση και ενημέρωση των αρμόδιων υπηρεσιών για την αντιμετώπιση περιστατικών βίας και εγκλημάτων σε βάρος των γυναικών, υποστήριξη και προστασία των θυμάτων κάθε εγκληματικής πράξης.

Κάθε γυναίκα πρέπει να σταματήσει να σκέφτεται, ότι τελικά από τύχη ζει.

Πρέπει να σταματήσουμε να ευχόμαστε να μην υπάρξει η επόμενη δολοφονημένη.

Πρέπει να σταματήσουμε να αρκούμαστε σε μια ακόμα καμπάνια κατά της έμφυλης βίας.

Ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι οι κυβερνητικές εξαγγελίες δεν αρκούν. Τα μέτρα που έχουν ληφθεί δεν ευδοκιμούν. Οι δομές δεν λειτουργούν. Το κράτος δεν δρα προληπτικά.  Απαιτούνται άμεσες αποφάσεις, δραστικά μέτρα, ανοιχτός και ουσιαστικός διάλογος.

Ας δώσουμε όλη τη  μάχη μας… Ας κοιτάξουμε ψηλά και ας φωνάξουμε: ΦΤΑΝΕΙ ΕΩΣ ΕΔΩ!!!

Aγγελική Α.Κοντοθανάση
Δικηγόρος-Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια
Γραμματέας Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Αργολίδας