Η ελληνική κοινωνία, και με τη λέξη «κοινωνία» εννοώ απλώς το σύνολο των ανθρώπων και όχι, σε καμία περίπτωση, ένα σύνολο ανθρώπων με χαρακτηριστικά τέτοια που να επιτυγχάνεται η Κοινωνία ως ύψιστη ανθρώπινη αρετή, βρίσκεται αυτές τις ημέρες σε ένα από εκείνα τα διλήμματα που για ακόμα μία φορά την διαιρούν σε «χριστιανούς» και «άπιστους», σε «οικογενειάρχες» και «αλήτες», σε ετεροφυλόφιλους και ομοφυλόφιλους, σε «νοικοκυραίους» και στους άλλους, όπου «άλλοι», όσοι άνθρωποι επιλέγουν να ζήσουν τη ζωή τους εκτός των παραδοσιακών κοινωνικών συμβάσεων και δομών.

Αρκετοί στην αντιπολίτευση υποστηρίζουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης με το νομοσχέδιο για τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, προσπαθεί να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα από τα πραγματικά προβλήματα που βασανίζουν την ελληνική κοινωνία, με πρώτο την ακρίβεια. Το πρωί σε κάποια εκπομπή ιδιωτικού καναλιού παρακολούθησα με ενδιαφέρον τη συνέντευξη μιας απλής εργαζόμενης, η οποία πληρώνει κάθε μήνα 300 ευρώ σε βενζίνη, 600 ευρώ σε ενοίκιο, 100 ευρώ για ρεύμα, και 300 ευρώ για σούπερ μάρκετ. Με ό,τι της απομένει, ζει. Χωρίς εξόδους, χωρίς ταξίδια. Δουλεύει για να επιβιώνει, δηλαδή. Η γυναίκα είπε ότι οι περισσότεροι συνομήλικοί της ζουν με τους γονείς τους, επειδή δεν μπορούν ούτε να ζήσουν μόνοι τους ούτε να κάνουν οικογένεια. Η ελληνική οικονομία παρά τις... επενδυτικές βαθμίδες στις οποίες ανεβαίνει -ειρήσθω εν παρόδω, οι οίκοι που αξιολογούν την ελληνική οικονομία είναι ανάμεσα στους οίκους εκείνους που αξιολογούσαν ως υγιέστατη την αγορά ακινήτων των ΗΠΑ πριν από την κατάρρευσή της που οδήγησε τον πλανήτη στο κραχ, για τέτοια αξιοπιστία μιλάμε...- βρίσκεται σε κρίση δεκατρία χρόνια τώρα, με μνημόνιο χωρίς να έχουμε πλέον μνημόνιο, με υποχρεωτικά πλεονάσματα βγαλμένα από ματωμένους φόρους, με ένα χρέος που διαρκώς αυξάνεται.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ανοίξουν άλλα ζητήματα, που αφορούν συμπολίτες μας, όσοι και να είναι αυτοί.

Όσο για τη οικονομία, οι παρεμβάσεις που εξαγγέλθηκαν χθες για την καταπολέμηση της ακρίβειας είναι μια τρύπα στο νερό. Επομένως, η κυβέρνηση δεν προτίθεται να κάνει τομές, έτσι κι αλλιώς, για να ανακουφιστούν επί της ουσίας τα νοικοκυριά. Οπότε, η μπάλα έχει ήδη πεταχτεί στην εξέδρα, μέσω εξαγγελιών που χρησιμεύουν όσο τα ανακοινωθέντα των φεουδαρχών τον μεσαίωνα για την αγαθότητα του φεουδάρχη...

Πρέπει, δυστυχώς, να παραδεχτούμε ότι η συζήτηση για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και το γεγονός ότι έχει κρατηθεί ψηλά, έχει οδηγήσει στον γνωστό καβγά μέσω των κοινωνικών δικτύων. Παρακολουθώντας διάφορα προφίλ και τις αναρτήσεις τους, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι βρήκαμε, για ακόμα μία φορά, πεδίον δόξης λαμπρόν να σκοτωθούμε μεταξύ μας. 
Είναι σαν να έχει ανοίξει ένα απόστημα. Το οποίο, πολύ φοβάμαι, θα αφορμίσει και δεν θα επουλωθεί, όπως όλα τα αποστήματα στο κορμί της χώρας μας.

Εν τω μεταξύ, η ελληνική κοινωνία των «σωστών» ανθρώπων, που πέρασαν από πυρηνικές οικογένειες με αλληλοεξαρτώμενες σχέσεις, με μαμά, μπαμπά, παππού, γιαγιά, όλο πιο συχνά κοιλοπονά και γεννά ακραία βία. Μητέρα σκότωσε το μωρό της στην Ημαθία. Αγοράκι τεσσάρων ετών ξυλοκοπήθηκε για τέταρτη φορά από τον πατριό του και χαροπαλεύει στο «Παίδων». Η Γεωργία, 41 ετών, έγκυος, δολοφονήθηκε από τον πατέρα του παιδιού της για τον οποίον υπήρχαν ήδη πάνω από 40 δικογραφίες. Πριν από δέκα μέρες, 16χρονος μαχαίρωσε και σκότωσε τον αδελφό του για μια μπλούζα, 16χρονος μαχαίρωσε και σκότωσε τον πατέρα του που έδερνε τη γυναίκα και τα παιδιά του. Όλα τούτα, μέσα σε λίγες μέρες. Κι άλλα, τόσα άλλα. Ακραία βίαιες πράξεις μεταξύ ανηλίκων. Ένας πατέρας σκότωσε τον κουνιάδο του, βιαστή και εκβιαστή της κόρης του επί πολλά χρόνια. 

Θα πείτε: Αυτά τα περιστατικά, θλιβερά μεν, δεν αφορούν εμάς δε. 

Όχι, ασφαλώς όχι, και μακάρι να μην μας αφορούν σε κανέναν βαθμό.

Όχι, ας μην τα βάλουμε όλα στο ίδιο καζάνι.

Αλλά: Πώς να χαρακτηρίσεις την Κοινωνία και το Κράτος και τι ελαφρυντικά να τους δώσεις, όταν η γιαγιά του τετράχρονου αγοριού που χαροπαλεύει, λέει στους δημοσιογράφους: «Βλέπαμε το παιδί μας να έχει μελανιές, δεν ξέρουμε για ποιο λόγο το χτυπούσε. Όμως το χτυπούσε συνεχώς. Το είχε χτυπήσει τόσο πολύ που το παιδί μας είχε πάει ξανά στην εντατική»...

Όποιος δεν αναρωτιέται για τον εαυτό του, τις σχέσεις του, την οικογένειά του και τον μικρόκοσμο που δημιουργεί, δεν βλέπει πέρα από τη μύτη του. Επειδή είσαι γυναίκα, δεν σημαίνει ότι θα είσαι στοργική μάνα. Επειδή είσαι άντρας, δεν σημαίνει ότι ο προορισμός σου είναι να αποκτήσεις απόγονο που να φέρει το όνομα του πατέρα σου. Και κυρίως επειδή κάνεις παιδιά, δεν σημαίνει ότι θα τα αγαπάς κιόλας...

Επειδή είσαι ετεροφυλόφιλος πατέρας και «τα κάνεις όλα σωστά», δεν σημαίνει ότι το παιδί σου δεν θα έχει διαφορετική σεξουαλική προτίμηση από τη δική σου. Οι περισσότεροι ομοφοβικοί φοβούνται ότι τα ζευγάρια ανδρών γονέων θα αναθρέψουν «στρατούς» ομοφυλόφιλων και θα γκρεμίσουν τα ιδανικά της παραδοσιακής οικογένειας, η οποία -όσο αυξάνεται η φτώχεια και όσο υποβαθμίζεται η Παιδεία- «προμηθεύει» γυναίκες σε βασανιστές αρκεί να μην καταλήξουν «γεροντοκόρες», φέρνει στον κόσμο παιδιά «από υποχρέωση» για να είναι όλοι ευτυχισμένοι και για να εκπληρώσουν ρόλους, μαθαίνει στα κορίτσια της να μην αντιδρούν και να μην βλέπουν τα σημάδια της κακοποίησης επειδή «πώς θα ζήσεις μόνη σου;», να μην μιλούν επειδή θα γίνουν «ρεζίλι των σκυλιών» και «τι θα πει η γειτονιά», να μην απευθύνονται σε ψυχολόγους αν νιώθουν βαθιά θλίψη ή αν κάνουν κακό στον εαυτό τους επειδή «δεν μπορεί να είσαι τρελή».

Το ελληνικό κράτος περιορίζεται σε «κουμπιά πανικού», σε ευχολόγια, σε κάποιες καμπάνιες ενημέρωσης αλλά... 

... αλλά δίνει την κηδεμονία των παιδιών σε γυναίκα με επιβαρυμένο ψυχιατρικό ιστορικό (βρεφοκτόνος της Ημαθίας), αγνοεί τις δεκάδες καταγγελίες για βία, βιασμό συγγενούς, ξυλοδαρμούς του δολοφόνου της 41 ετών εγκύου, δεν ασχολείται καν με το τεσσάρων ετών παιδί που έχει γίνει σάκος του μποξ από τον σύντροφο της μάνας του τόσες φορές και σήμερα χαροπαλεύει, δεν ασχολείται με τα δύο αδέρφια στη Νέα Σμύρνη παρά το γεγονός ότι η Αστυνομία είχε κληθεί σε πολλά περιστατικά στο σπίτι, δεν κατόρθωσε να εμποδίσει τον πατέρα που έπεσε νεκρός από το μαχαίρι του γιου του από το να συνεχίζει, και μετά τις καταγγελίες, να κάνει κακό στη οικογένειά του.

Μπορούμε να καταλήξουμε με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι με τις παθογένειες που ξεφυτρώνουν στους κόλπους της «Αγίας» ελληνικής οικογένειας και των δεσμών ανάμεσα σε γυναίκες και άνδρες δεν ασχολούνται ούτε το κράτος ούτε εκείνοι που κινδυνολογούν για το αν πρέπει να επιτραπεί σε συνανθρώπους τους, ενηλίκους και πολίτες, το δικαίωμα να συνάψουν γάμο.

Όπου «γάμος», ο κοινωνικός θεσμός που ρυθμίζει ζητήματα φορολογίας, επιμέλειας παιδιών, συντάξεων, κληρονομικών δικαιωμάτων.

Ποιος μπορεί να πει ότι εξαιτίας του σεξουαλικού του προσανατολισμού πρέπει να αποκλειστεί από δικαιώματα που απολαμβάνουν όλοι οι υπόλοιποι πολίτες;

Κανείς δεν εγγυάται ότι ένα παιδί θα μεγαλώσει καλά, και με αγάπη, σε οποιαδήποτε οικογένεια. Εκείνος που το συνειδητοποιεί αυτό, ή ακόμα καλύτερα αυτός που έχει συνειδητοποιήσει τις παθογένειες της δικής του οικογένειας, εκείνος που αναρωτιέται και κρίνει τον εαυτό του αν είναι καλός γονιός, βρίσκεται ένα βήμα πιο κοντά στην αγάπη για τον μικρόκοσμό του και για τον άλλον άνθρωπο.

Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ευγένιος είπε: «(σ.σ. τα ομόφυλα ζευγάρια) Είναι αδέρφια μας, κι εμείς οι πνευματικοί δεν είμαστε άγγελοι». 

Αυτοκριτική, λοιπόν, προτού μιλήσουμε.

Παιδεία, προτού μιλήσουμε.

Διάκριση, προτού μιλήσουμε, που έχει ως προϋποθέσεις την αυτοκριτική και την Παιδεία.

Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης δήλωσε ακόμη: «Θα ήθελα πριν από οτιδήποτε να μελετήσω και να ακούσω απόψεις ειδικών ανθρώπων. Θέλω να με φωτίσουν άνθρωποι που ασχολούνται με την παιδική ψυχολογία».

«Η απομόνωση και ο απανθρωπισμός, η αποξένωση και η έλλειψη σύνδεσης με τον συνάνθρωπο, δεν οδηγεί σε δρόμους που θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η κοινωνία», είπε, τέλος.

Ναι, η κοινωνία έχει περιέλθει σε δύσκολη κατάσταση. Η φτώχεια, η έλλειψη παιδείας, η καταστρατήγηση των θεσμών, η αίσθηση ανασφάλειας που σχεδόν επιβάλλει στους πολίτες να σκέφτονται μόνο πώς θα επιβιώσουν οι ίδιοι κι ας πεθάνει ο γείτονας, αλλά και η επιβολή από τα πάνω μιας επίπλαστης εικόνας ενός ευνομούμενου κράτους στο οποίο η ανάπτυξη ήρθε, μέσω συντηρητικών και παραδοσιακών κανόνων και πρακτικών, μέσω της προπαγάνδας και της έντεχνης καταπίεσης κάθε αντίθετης φωνής, προκειμένου όλοι να καθόμαστε σιωπηλοί και ήσυχοι, να μην αντιδρούμε ούτε για τα προφανή, έχουν συντελέσει σε αυτό το μόρφωμα που λέγεται ελληνική κοινωνία: Χαρούμενες φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα, φοβισμένες ψυχές στο σπίτι μας, καμία αίσθηση του ανήκειν σε μια Πολιτεία και σε ένα κοινωνικό σύνολο. Εξ ου και η πλήρης αδιαφορία των πολιτών να συμμετέχουν στα κοινά.

Σε όλα τα παραπάνω, η απάντηση είναι σεβασμός, αγάπη, πρόνοια, κατανόηση του Άλλου από όλους μας.

Υποστήριξη, λειτουργία της Δικαιοσύνης, των Θεσμών, της Πρόνοιας, των κοινωνικών δομών από το Κράτος.

Η διαίρεση συμφέρει κάθε εξουσία.

Συμφέρει και την εξουσία του βασανιστή του όποιου συνανθρώπου μας και την εξουσία του όποιου κυβερνώντος.

Γαλανιάδη Εύα